Bazen en büyük öfkeyi en çok sevdiklerimize duyariz.
Bazen en yakinlarimiz en çok acitir canimizi.
Bazen en tutkulu askla bagli oldugumuzdan en vahsi intikami almak isteriz.
Bazen kendi duygularimizdan bile kuskuya düseriz.
Bazen sevdigimiz kuskulandirir bizi.
Sevgiyi, aski, mutlulugu saf ve lekesiz bir biçimde ele geçirmeyi basaramayiz.
Hayat, bütün izlerin birbirine karistigi ürkütücü bir ormana benzer.
Böyle zamanlarda bir ses, bir isaret, bir yardim arariz yasadiklarimizi ve bize
yasatilanlari anlayabilmek için.
Bizim yasadiklarimizi baska yasayanlarda var mi merak ederiz.
Ahmet Altan…
Bu yaziyi sizle paylasmak istedim, hosçakalin.
iyi ki paylasmissin çok güzelmis, tesekkürler:)
"böyle zamanlarda bir ses,bir isaret,bir yardim arariz"ne güzel söylemis.maglesef çikmaza girer ve bulamazsin o izi.çok güzel olmus.tesekkürler.
ahmet altanin insan analizleri gerçekten sasirtici derecede çok basarili. yazilarini okurken ara ara beni rahatsiz eden kisimlari olsada gerçekten okumaya deger bir yazar içimizde bir yer okumanizi tawsiye ederim
tesekkürler paylasiminiz için… =)