sig sularda gezmeye alismis, insanlar,
derin sulara yelken açamazlar.
yerdeki taslarla dost olmus insanlar,
yildizlara baksalar bile, gözleri kamasir, açamazlar.
dikenli yollarda ayaklari kanamis, insanlar,
düz yolda tökezlerler, kendilerine yabancilasirlar.
kanli ayaklara alismis, insanlar,
tozlu hallerini görseler, yadirgayip, sasiracaklar.
gerçi bir deneseler ya,
derin sulara yelken açmayi,
yildizlara bakmayi,
düz yollarda dolasmayi, gündüzü kesfetmeyi…
kim bilir, çok severek yerlesecekler,
küçük bir cesaret ister.
tutacak bir el beklerler,
yalnizlar bilirler.
yinede ha gayret,
bir cesaret,
bir kivilcim yeter…
Gökyüzündeki yildizlar piril piril parildar. Onlar ulasilamayacak kadar uzak ve yalnizdirlar… Ilham olurlar insan evladina lakin, isteseler bile yanyana gelemezler…
Oysa insan öylemi?
Gökyüzündeki yildizlar piril piril parildar. Onlar ulasilamayacak kadar uzak ve yalnizdirlar… Ilham olurlar insan evladina lakin, isteseler bile yanyana gelemezler…
Oysa insan öylemi? Bir kivilcim yeter…
insanlarda kalabalik içinde yalniz olabiliyor. fikir ayriligi girince isin içine, yildizlardan bir farki kalmiyor. ben çok yasadim.
Evet ama yildizlar hiç yanyana gelemiyor:)) Insanin sansi var sonuçta.
ben bütün arkadaslarima uzagim. hepsi ayri sehitlerde. istedigim zaman onlarla yan yana gelemiyorum.