Yoklugun güz kelebegi
Bahtim uçurum kenari çiçegi
Rayihasi kendine kokar
Içi zifir disi renkli…
Iki adim ötesindeyim oysa her harfin
Mesafeler kanarken içimde
Goncasi çigle açan kardelenin
Özleminle konusmasidir inadim…
Hüzün-baz elvedalar yaziyor simdi kalem
Kaldirimlara yagarken gözlerim
Bir sehrin isiklari gibi ardin sira sönüyor bakisin
Yüregime çalinan ölüm makami
Bir ‘sen’sizlik, bir de ‘ben’sizlikmis meger…
Tedavülden kalkmis bir ömrün
Kesmekes soyutlugu yutkundugum
Hüzün boyali tablolarin issiz sergisi
Konusu sehit edilmis hayallerim…
içi disi zifir ise ???? …………zor soru 🙂
Dostcan zifir olan derundur; disimiz renkli bizim Allah'a sükür :))
Sende hüzün burakan bu elvedalar yasini soranlari sasirtiyor sanki…
Çok çabuk büyüden sen çoook 🙂