Züleyha’yi Züleyha yapan imtihaniydi
Yusuf’u kuyulardan çikaran büyük sabriydi
Yasak Olmasaydi o elma
Âdem ile Havva’yi ayirir miydi?
Bu gün günlerden nedir? Üzerimde ki elbise ne renk yahut içtigim çay mi zehir mi bilmiyorum… Zihnimin kapisini zorluyorum gökyüzünde ki yildizlar avucumda toplanmis öyle sönük bir avuç çöp olmus. Sahte kahkahalar isitiyorum belli belirsiz. Yalan bir tebessüm yapistirmisim yüzüme kâinata küfür savurur gibi. Ama en çok bakislarim görüyor. Birde siddet dolu o yazilar…
Bu gün günlerden hasret olacak gibi oluyor bir anda yerle gök çarpisiyor aklimin en ücra kösesinde hakaretler dinamitlenmis gibi patliyor ve içim isyan bayraklariyla kapli ne sayfalar dolusu sözler ne kâgit ne kalem susmus her bir zerrem. Küsmüs çocuk gibiyim, çocukluktan bu yana geçen saniyelere… Zemheri vurmus, gecenin degil sevdanin ayazi…
Bu gün günlerden hiçlik makami.. Biri olmaktansa hiç olmakta derdim. Kendimi affediyorum… Bütün günahlarimi hatalarimi isyanlarimi bir tövbeye sigdiriyorum sonra af diliyorum en yüceden siliyorum bir bir yalnizliklari tek siginagim gönlüme düsen lafzin…
Ve simdi hiç kimseyim kendimin hiç kimsesi…
biz yüregimizi yagmurlara astik
bu yüzden solumuzdan kan damlar…
Çok begendim, lütfen yazmayi birakmayin