O kadar yipranmisim ki,sanki üzerimde tonlarca agirlik var. Toz tutmus, yillanmis kitaplar gibiyim… Oysa bir zamanlar renk renkti sayfalarim. Simdi ise gri ve siyah agirlikta. Kasvet var üzerinde…
Evimin duvarlari yipranmis,boya badana istiyor. Kapimi girenler çikarken kapatmadiklari için yagmurdan hasarli onarilmasi lazim. Çok kötü durumda degil, çok zorlamaz seni yine de ugrasman gerek biraz. Sana gelde bir sihirli degnekle hayatimi bastan degistir demiyorum demem de zaten. Ben bu hayatimi yaptigim hatalarimi seviyorum. Çünkü tecrübe kazandirdilar bana. Hayat çok acimaz bir ögretmen önce sinavi yapiyor dersi sonra veriyor.
Ama artik alistim… ÇÜNKÜ… Ben de oyunu kuralina göre oynuyorum.
güzel yazmissin!
aslinda hepimiz birbirimize benzeriz bir yönümüzle
hayattan dersi önce önce vermesini bekleyemezsin.. aslinda hayata eger bi sinav gibi bakiyorsan inan derse de çalisamazsin.. ve su oyunu kuralina göre oynamak meselesi sadece seni mahveder baska hiç bi sey çikaramazsin…
vayyy… haklisin pentagram 🙂 yorumun hosuma gitti.
yorumlariniz için tesekkür ederim hayati düse kalka ögreniyorum..bu beni daha güçlü yapar verdigim kararlara saygili olmaliyim