
Ilki ben gözlerimi açtigimda dünyaya yanimdaydi. Ismimi o adam koymus. Hatirlayamayacagim kadar az ani biriktirdik onunla. Hep yanimda ama bir okadarda uzagimda oldu. Hiç bilmedim beni sevip sevmedigini. Ilk o adam terk etti beni.
Ikincisi, birincinin yerini almaya gelmisti sanki. Ilkinin yapamadigi kahramanligi o yapmisti. Gülerken, aglarken, üzülürken, sinirliyken ve büyümeye çalisirken o vardi. Çocugu, kardesi, annesi, sevgilisi, karisi gibi sevdi. Uzagimdaydi ama hep yanimdaydi. Beni çok sevdi. Ama ben gerçekten sevemedim ve Ben terk ettim onu.
Üçüncüsü sanki kalbimi almaya gelmisti. Yaninda beni de götürerek. Çünkü yaninda kendim olabildigim tek adamdi o. Biliyordum bu unutamiycagim son adam olacakti. Belkide zamani gelince unutmak isteyecegim tek adamken. Ne yanimdaydi ne uzagimda. Ben çok sevdim onu. Hemde çok. Terk bile edemedi beni. Çünkü hiçbir zaman terk edecek kadar bile benim olmadi.
herkesin vardir muhtemelen böyle bir üçlüsü:) o üçüncünün Allah.. iyiligini versin:) unutamadigin gibi, sevmekten de vazgeçemiyorsun ya..:( kaleme saglik!
Amin 🙂