sen unuttummu sanarsin, karanligina hapsoldugum,
katlime ferman, Askima delil gözlerini…
Doldurdum yagmur misali yüregimi yagiyorum
içim islanirken yudum yudum, sol yanimi kuru tutuyorum
yoksa unuttu deyiverip hükmümmü kesersin,
oysa ben dünden daha fazla, yarinin yaninda hiç seviyorum seni.
çig gibi paramparça, afet gibi yikiyorsun
basini sivazladim gururumun seni topluyorum.
el bahçesinde bi fidan oldugunu etmedim göz ardi susuyorum
aynada suretim yeniledim, mesinden ceketim, en yakicisindan kokum.
çayi demlemeye biraktim bile kar kariyorum.
zamana dönüp baktigin anilarinda seni izliyor bekliyorum….
ben hala koydugun yerde seni özlüyorum.
unuttun degilmi, üstelik unutuldum da, agit yakiyorum
ellerim semada dualar ediyorum üstelik son defa
hangi güzel gönülde hapissin simdi?
sarilip içten içe gönlüme hem soruyor hem susuyorum
ümitlerimi yikadim kurutuyorum.
kapkara bir düsün bitecegi günleri sayiyorum.
sanirim ve korkarim ben hala seni bekliyorum….
"sanirim ve korkarim ben hala seni bekliyorum" ne harkulede bir sözdür ki,insanin "tamam,beklemiyorum artik"dedikten sonra bile bu cünleyi samiyeti ile beraber okuyup düsümcesi degisiyor.
tesekkür ederim seymen, yorum için saol….
melankolik bir dönemin, melankolik siir denemesi diyelim, artik nasil bir psikoloji ile yazdiysam…=)
ama düsüncelerini degistirmesin sakin, sen yine bekleme gideni bosver, yok say ve birak öyle bilsin…
zaten artik beklemiyorum.gelmeyecegini bile bile beklemek daha agir geliyor insana.daha altindan kalkamayacagi bir yükmü gibi geliyor insana.bitti,gelmeyecek,dönmeyecek diye bilmek bütün kalbinle ve ruhunla daha hafifletiyor insanin yüregindeki aciyi.bir umut olmali ki,zaten öyle beklemeli insan.artik benim hiç bir ümidim yok.
çok güzell olmuuus..yüregine saglik:))
tesekkür ederim damra….