Palyaçoyum ben
çeliskileri diyarinda gezinen
dünya oyun sahnesi
sigindigim
aydinlik yoksunu koylarsa
hakikatimdir benim!
çiktim mi sahneye
sahtelikleri dünyasinin sahte insanlarina
en sahte sahteliklerimi sunarim
s a h t e c e ! . .
gözlerime süründügüm gülüsüme
yanip da kanma sakin!
bakarsan
derinlerde
bir yerlerde görürsün
g i z l e n m i s t i r
– sürüne sürüne biriktirdigim –
a c i l a r i m !
Yabani
Içimdeki çocuk
küskün
kör
sagir
sevgisiz
ve
dilsiz
sanki de
bir günah tohumu…
Aci çektikçe mi yasadigimizi anliyoruz acaba? Hiç bir çocuk hiç kimsenin günahini yüklenmeyi haketmez.HAYAT HEP GÜLÜMSESIN SIZE..
Sevgili Nilanya, öncelikle elimde olmayan nedenlerden dolayi, yorumun ve paylastigin muhtesem Turgut Uyar siiri için tesekkür etmekte bu kadar geciktigim için özür diliyorum. SANA ÇOK TESEKKÜR EDERIM. Bir haftaligina tatil(!)deydim diyelim!.. Zor bir dönemden geçtim.
Ne yazik ki bazen aci çektikçe yasadigimizi anliyoruz; bazense, yasamdan vazgeçmeyi tercih edebilecek o kirilma noktasinda yenik düsebiliyoruz.
Kesinlikle hiç bir çocuk baskalarinin günahlarinin bedelini ödemek zorunda kalmamali; baskalarinin günahlarinin o agir yükünü sirtlanip hayata karsi bir yandan ayakta kalmaya çalisip bir yandan da duygusal olarak kötürüm, yarali birakilmamali. Buna hiç bir ebeveynin hakki yok. Dünyaya bir çocuk getirmenin sorumlulugu çok büyük. Birkaç dakikalik haz ugruna – öylesine; bilinçsizce ve/veya kazara – çocuklar getirilmemeli dünyaya.
Güzel dileginiz için tesekkür ederim. Dilerim hayat size ve hepimize hep gülümsesin 🙂
Sevgiyle ve mutlu kaliniz
siirlerinizde bir karamsarlik hakim. Duygularinizi belkide böyle daha iyi ifade ediyorsunuzdur. Yasam bir seneryo gibi herkes üstüne düsen rolü oynuyor degilmi? Sevgilerrr
Merhaba Sevgili Mavideniz. Mesajinizi yanitlayip da tesekkür etmekte bu kadar geciktigim için çok özür diliyorum. Dogru bir saptamada bulundunuz. Ne yazik ki karamsarlik, kirginlik, hiddet ve kizginlikla ifade edebiliyorum kendimi. Dilerim gün gelir içimdeki bu firtinalari dindirip sevgi, hayat dolu siirlerle de ifade edebilecegim günleri de görürüz hep birlikte.
Dediginize katiliyorum. Yasamlarimiz bir senaryo gibi; ne kadar kaçip kurtulmak, degistirmek istesek de içinde bulundugumuz kosullari yine hep ayni karambolün içerisinde buluyoruz kendimizi.
Sevgiyle ve mutlu kaliniz
Sebepsiz degildir hiç bir serzenis… Hepimizin içinde sakladigi günah tohumlari var,günü gelince ekmek için. Gözlerin gerisinde acilar var elbet ama önünde buram buram sevinç ve aciya da sevince de eslik edebilen göz yaslari… Hayatimizdan ne siyahi çikarabiliriz ne beyazi ama birlikte yasarken onlar, biribirlerinden çok sey ögrenirler ki, en önemlisi ortak noktalari…yazinca ikisi de güzel… Yasayinca ikiside insani kendinden eder..Dilerim bu gün, yarinlardaki gülümseyislerine kaynak olsun…
Sevgili Yildiz Yagmali Yüreklere merhaba. Güzel kalbinden ve ruhundan özümseyip kaleme döktügün güzel sözlerin ve yorumlarin için ne kadar tesekkür etsem azdir. Çok tesekkür ederim. Öteki arkadaslardan diledigim gibi senden de özür diliyorum yazmakta bu kadar geciktigim için. Ancek bugün görebildim yorumlarinizi. Bir haftaligina bir tatildeydim(!) diyelim…
Almis oldugum ilaçlardan dolayi konsantrasyon sorunum var su son birkaç gündür. Oturup uzun uzun yazmak isterdim ama ne yazik ki bu kisa cümleleri yazarken bile çok zorlaniyorum duygu ve düsüncelerimi toparlayip da kaleme dökebilmekte.
Hersey için çok tesekkür ediyorum; sevgiyle ve hep mutlu kaliniz :))
Neden siirlerini okudugumda tenimde Ege rüzgarlarini hissediyorum. Neden hiç görmedigim halde Olimpos daginin tepesinden Atina yi izliyormusum gibi geliyor? Isminden etkileniyor olabilir miyim? diyordum kendi kendime… Sonra karsima KAN LAZIM siirin çikti.Az önce ve bu sorularin yanitini aldim. Ve önünde sapka çikariyorum arkadasim. Bu durum ancak bu kadar muhtesem anlatilabilr. Ayrica bu deniz kokusu pek güzel geliyor misralarindan… Kucak dolusu sevgiler…
tel cambazinin tel üstündeki durumunu anlatir siirdir/ TURGUT UYAR
" Sizin aliniz al inandim
Sizin morunuz mor inandim
Tanriniz büyük amenna
Siiriniz adamakilli siir
Dumani da caba
Bütün agaçlarla uyusmusum
Kalabalik ha olmus ha olmamis
Sokaklarda yitirmis cebimde bulmusum
Ama sokaklar söyleymis
Agaçlar böyleymis
Ama sizin adiniz ne
Benim dengemi bozmayiniz
Askim da degisebilir gerçeklerim de
Piril piril dalgali bir denize karsi
Yangelmisim diz boyu sulara
Hepinize iyiniyetle gülümsüyorum
Hiçbirinizle dövüsemem
Benim bir gizli bildigim var
Sizin aliniz al inandim
Morunuz mor inandim
Ben tam kendime göre
Ben tam dünyaya göre
Ama sizin adiniz ne
Benim dengemi bozmayiniz"
Öncelikle hosgeldiniz.Yoklugunuz belli oluyordu.Çocuklar konusunda her zaman Halil Cibranin çocuklar üzerine söyledikleri aklima gelir.Duygularimi ve düsüncelerimi yansittigi için sizinle de paylasmak isterim.Hayat hep gülümsesin size.
Halil Cibrandan
Çocuklariniz sizin çocuklariniz degil.
Onlar kendi yolunu izleyen hayatin ogullari ve kizlari.
Sizin araciliginizla geldiler ama sizden gelmediler
ve sizinle birlikte olsalar da sizin degiller.
Onlara sevginizi verebilirsiniz, düsüncelerinizi degil.
Çünkü onlarin da kendi düsünceleri vardir.
Bedenlerini tutabilirsiniz, ruhlarini degil.
Çünkü ruhlar yarindadir,
siz ise yarini düslerinizde bile göremezsiniz.
Siz onlar gibi olmaya çalisabilirsiniz,
ama sakin onlari kendiniz gibi olmaya zorlamayin.
Çünkü hayat geriye dönmez, dünle de bir alisverisi yoktur.
Siz yaysiniz, çocuklariniz ise sizden çok ilerilere atilmis oklar.
Okçu, sonsuzluk yolundaki hedefi görür
ve o yüce gücü ile yayi egerek okun uzaklara uçmasini saglar.
Okçunun önünde kivançla egilin.
Çünkü okçu,
uzaklara giden oku sevdigi kadar
basini dimdik tutarak kalan yayi da sever.
Hosbulduk sevgili, sevgi dolu Nilanya; Nilgün Hanim 🙂 Gülce Hanima da yanitimda yazdigim gibi aldigim ilaçlar etkisiyle dikkatimi toparlamakta çok zorlaniyorum; konsantrasyon zorlugu yasiyorum. Sanirim bu birkaç gün daha böyle devam edecek. Zorlanarak da olsa Halil Cibranin her kelimesi altin degerindeki yazisini okudum. Ne güzel yazmis, degil mi? Yine çok degerli bir paylasimda bulundunuz. Tesekkür ederim.
Inanin – bunu tüm kalbimle yaziyorum; siz ve bu ortamdaki birkaç arkadas ve sizlerle yasadigimiz bu karsilik paylasim benim için hayatimda çok önemli bir yer kapliyorsunuz. Yasama daha siki tutunma sebebimsiniz. Iyi ki varsiniz! Sizleri seviyorum! Sevgiyle kaliniz!
Hepimizin bir hikayesi var mutlaka… Acitan, kanatan… Hangisi daha kötü, hangisi daha aci bilemeyiz ama ortak noktamiz mücadele etmek olmali… Içimdeki öfkeyi bu sekilde ifade ederek rahatliyorum, diyorsun.. Ne güzel.. En azindan seni diger öfkelilere üstün yapan böyle bir bacarin var. Kalemin var. Oldukça da saglam bir kalem.. Yasanan her an,her saniye geçmis oluyor. Bizler sadece zamanin akip gitmesine müsade etmiyor ve geçmisi bellegimizde ,yüregimizde yasatmaya devam ediyoruz. Sevgili arkadasim aldigin ilaçlarin ne oldugunu bilmiyorum. Ama ruhdaki bir yaranin tek ve en etkili ilacinin sevgi oldugunu biliyorum. Biz seninle Akdenizin iki kiyisini paylasiyoruz. Kuzey belki biraz kuzeydogu yönünde aldigin her nefeste variz. Buralardan esen her rüzgar sevgimizi tasiyor sana sifa niyetine… Seni seviyorum… Hep buralarda ol.
Biliyor musunuz bazen hayat bütün gücüyle omuzlarimdan bastirip kalkmami engellediginde çok sevdigim bir arkadasimin bir sarki gibi mirildandigi" Ben hayattan korkmam ,hayat korksun benden."sözünü kendi kendime yinelerim.Ama uyumak da fena degil.Ilaçlar uyutsa da etkisi geçip ayaga kalktiginizda eminim her sey daha güzel olacak.Geçmis olsun..