Hayalet Sevgilim…

Seni anlamlandirmaya çalistikça anlamsizlasiyorum. Anlam aramadan yazdigim cümlelerimin hep basinda oluyorsun ama ben sonunu getiremiyorum. Noktasiz cümleler dizisinden ibaret olan yazilar yaziyorum sana iste. Bir anlami varmis gibi.

Gecelerce düsündügüm bir problemsin ama çözüm bölümünde hep sonsuzluk isareti; tanimsiz aslinda cevapsiz. Kimsin? Sen neyden kimden ibaretsin? Hangi hayatlari sigdiriyorsun içinde? Beni nasil içine bu kadar çekebiliyorsun? Anlamlandiramiyorum, gri tonlarda kaliyorsun resimlerimde ben siyah beyaz fotograf karelerinden göz rengini çözmeye çalisiyorum.

Seni bu kadar bilemezken seni nasil bu kadar sevdigimi anlarsam bitecek aslinda her sey biliyorum. Aslinda sana dair bildigim tek sey bu.

Rüyalarimin en karanlik yerinde yarattigim hayalet sevgilim seni seviyorum seni bilmeden tanimadan anlamadan seviyorum. Hesap yok hesabi ödemek için ortaya atlayan biri yok bahsis koparmaya çalisan garsonlar yok. Masada ben tek basima mum isiklari erimeden kapidan içeri girmeni bekliyorum. Seni bekliyorum bilmedigim bir yerde.