Efkârin dorugundan umudun sifir noktasina
Bir iki anlamsiz satir firlatiyorum
Yine gece tabi
Gecesiz sair, siirsiz gece olmaz…
Biliyorum kabak tadi verecek ama
Davetsiz misafir çocuklugum yine sayfalara
Dizimdeki yaralar, uçurtmalar, misketler falan
Herkes ayni dertten muzdarip
Çocukluga özlem var her kalbin kiyisinda
Çünkü sikisinca köseye
Üstüne gelince hayat saklanacak bir yer yok artik
Gönül hasret denizinde kesfedilmeyi bekleyen batik
Simdilerde abi oldu, bize hitap sekli
Oysa kerata daha iyiydi
Yok, öyle özel degil siradan biriydi
Herkes kadar severdi maviyi,
Herkes kadar küfrederdi hüznün cümlesine,
Ucundan azcik umut oldu mu cebinde, degmeyin keyfine
Yilmaz güneyden emanet aldigi bakislari ve yürüyüsü vardi
Düsük omuzlariyla yürürken sehrin sokaklarinda dünya onun için çok dardi
Günesi severdi
Yüzüne vuran aydinlik içine yansiyacak sanirdi
Hele birde isligiyla sarmas dolas odlumu zalimin zulmü varsa sevenin ALLAHI var
Adimlar daha bi yakisikli atilirdi, tarihi geçmis asfalt yola
Birde penceredeyse o masum bakisli sevgili
Onun için her yer cennetin en müstesna kösesi
He birde çay ismarlarsa foto Mustafa
Birde iki fiyakali resim yazilirsa hesaba
Yer yok gönlünde istiraba
Böyle süslü geçerken yillar kayboldu birden
Geceleri kimselere görünmeden satirlara düsermis gölgesi
Görünmezmis lakin geldigi hissedilirmis
Ben hala ararim gelir ara sira hissederim
Darmadagin eder tebessümümü yükler çeneme sükûnetini
Usulca gider o gider, ben giderim
Sonra karanliklar çöker odama
Simdi öyle muhtacim ki o adama
Bilirim gidip gidip gelecek
Yani içimdeki ben
Beni ne terk edecek nede gelecek bir daha
Bakmayin aslinda iyidir o
Sadece hayat onu kötü seyler yapmaya zorladi hepsi bu…
Birde penceredeyse o masum bakisli sevgili
Onun için her yer cennetin en müstesna kösesi..
Yüreginden öperim..
Içindeki keratayi seveyim biraz 🙂
ben artik güzel olmus demiyorum size.sevdigim ve tekip ettigim bir sairden farksizsiniz benim için.yüreginize, kaleminize saglik!
çalis man lazim kerata:)