Kalemimin gölgesi ne zaman kagida yaklassa yazacaklarim hep kayboluyor.bir çeliskiye düsüyorum;karanlik ve yildizlar arasinda.o zaman mum isigina siginiyorum olmayisinla.
Gerçekten çok yorgunum beklemekten. söyleyemediklereim ve hayallerim o kadar çigrindan çiktilar ki…
Bilmiyorum. en çokta bu acitiyor canimi.göz yaslarim hasret yanginimi söndürmüyor.ne yapmam konusunda çeliskideyim;kakular ve olmayislarinin sancisinda.
Güzel seyler yazmak istiyorum;ama nasil bir köre mavi rengi anlatamassan ben de sana öyle yazamam.
Bu ask mi,sitem mi,özlem mi,nefret mi kestiremiyorum.hepsi arasinda boguluorum ve bogulmaya devam edecegim.
Sen söyleyemediklerim kadar büyüksün içimde.imkansiz diyemem;ama eminim yan yana olamayacagimiza.
Ilk defa umudumun tükendigini hissediyorum; vazgeçemiyorum.mum isi titreyisiyle alev alev yaniyorum.sevmek nedir bilmiyorum;ama ben galiba kaç kere öldügümü saymadim…
kaç kere ölünür bilemem ama umarim yazdiklarin sonsuza kadar yasar.
baska kaçis noktamiz yok. biz yine deftere siginir , kaleme sariliriz.
tesekkür ederim . sizin gibi degerli okuyucular oldukça yasayacagina eminim=)
Aska can verilir ve bu yüzdendir ki ask her gün ölmek demektir
bence ask her gün dogmak, her gece ölmek için bir sebeptir!..
bencede ask kaçkere öldügünü bilmemektir….