Ölüm..
Ölüm diye basliyorum bu satirlara
Bir baskaldirisin hikâyesiydi bu
Ve tükenmis bir hayatin
Sessizce gelisiydi bu Azraillin, basinda nöbet bekledigim halde göremiyordum
Korkulu bir rüya görür gibi titriyordu, ama ben onu göremiyordum
“Hey birak onu” “beni de götür ve yahut” ayriliklara yelken açma, zaten daha doyamadim ona
Ne yapmaliydi simdi oturup aglama vaktimi yoksa çalismak, delicesine çalismak “tek istegindi yerine getirdigim” demek için miydi? Toprak aramiza girmeden ·Yok yok sen gidemezsin önce bi açiklama yapman gerekmez mi Bir kerecik “Seni Seviyorum” demeden mi gidecektin ·”Seni Seviyorum” demeyecek miydin?..
Gözlerini gözlerime dikip “canim” desen dünyalari verirdim sana ve hatta! Dünya da ilk defa…
Gögsüne yaslayip basimi uyanmamacasina yumardim gözlerimi arkamda kalmisligin hezimetine bakmadan ve ilk defa hiçbir sey düsünmeden
Yalnizca gögsünde.. ve saçlarin sararken yüzümü
Altin sarisi, ama birazda kahverengiyi animsatan ve çogunlugu siyah olan saçlarin sararken yüzümü
Hani demistin “Hosçakal” diye peki niçin gidiyorsun
Hani hoscaKALACAKTik nasil kalayim simdi söyle
Bilmiyorum baska dil, tercümede etme ne olur
Aglatma beni, sadece gel…
Iki seçenegin var artik, ya benimle ya da gözlerimdeki senle…~sitemkar~
sanirim herkes, yasama modunda su sira, içinde ölüm ve hayata sitem geçen yazilar pek ragbet görmüyor:))
desene istisnayim ben 🙂
az da olsa bana hitap etmis bu yazi, bana gelsin ozaman..
kaleme saglik
ragbet icin yazdigim soylenemez zaten artik en cok arzu ettigim sey olmasi hasebi ile yazdim sadece aylin sizede tsk ederim ..