“yan yüregim, sevemem ki bir daha” yan yüregim, düs kuramam bu dünyada.
umutlarim hayallerindeki bir sandikta gizli,
çikartip çirpsam bir gün,
her taraf toz bulutuyla kaplanir.
herkes yagmur yagacak sanir
belkide rutubete yakalandilar.
o kadar çok sarardilar ki,
taninmayacak haldeler.
atilmayi bekliyorlar,
hiç bir sey de olmamisda olabilirler tabi.
kar gibi bembeyaz çikarlar,
kolu-komsu kiskancindan çatlar.
düsündümde çikarmasam mi ki?
ya nazar degerse,
aslinda ne çikartabilirim,
ne de ulu-orta serebilirim.
çünkü baskasinda bu sandigin anahtari,
kimi kandiriyorum ki?
