
yan yüregim, düs kuramam bu dünyada.
umutlarim hayallerindeki bir sandikta gizli,
çikartip çirpsam bir gün,
her taraf toz bulutuyla kaplanir.
herkes yagmur yagacak sanir
belkide rutubete yakalandilar.
o kadar çok sarardilar ki,
taninmayacak haldeler.
atilmayi bekliyorlar,
hiç bir sey de olmamisda olabilirler tabi.
kar gibi bembeyaz çikarlar,
kolu-komsu kiskancindan çatlar.
düsündümde çikarmasam mi ki?
ya nazar degerse,
aslinda ne çikartabilirim,
ne de ulu-orta serebilirim.
çünkü baskasinda bu sandigin anahtari,
kimi kandiriyorum ki?