Burasi herkesin bildigi sanildigi, aslinda fazla kimsenin bilmedigi bir sahil kasabasi. Yesillikler içinde ve bas kösesine kurulmus bir akarsu. Usta bir ressamin firçasinin hayal dünyasi gibi. Burada yasiyor olmaktan son derece memnunum. Ben kim miyim? Güzel soru.. Adim “Sema”. Dogma büyüme buraliyim. Su an babamin cafesinde oturuyorum. Daha dün gibi aklimda su denizde ilk yüzmeye basladigim gün. Güzel güzel denemeler yaparken, ne olduysa oldu, bir den çirpinmaya baslamistim. Ama babam gülüyordu ve söyle sesleniyordu:-Derin nefes al ve yavasla. O zaman ayaginin kuma degdigini hissedeceksin. Dedigini yapmistim. Megerse boyumu bile geçmiyormus. Denizden çiktigimda sakinlestikten sonra çok gülmüstük. Ah! Çocukluk Ah… Aksam olmustu. Bilirsiniz aksam olunca neler yapildigini. Durun. Hemen aklinizdan kötü seyler geçmesin, ayip hiii… Neyse konumuza dönelim. Sokaga çikmistik, etraf daha terk edilmis vahsi bati kasabasina benziyor, diye düsünürken birden bütün sokak lambalari yanmisti. Balkonlardan cir cir böceginin sesini andiran insan sesleriyle dolmustu…
