Yildizlarini satti, gece
Önce asiklara,
Sonra yalnizlara ve kalbi kiriklara
Nasil olsa sonsuz dedikleri gök fenerleri
Tek tek kayip, gidiyordu, ellerinden,
Lacivert bir sis kapladi, yüregini
Çaresizlik dokundu, omzuna
Yalnizlik sarmisti, dört bir yanini
Ay bile küsmüs,
Bulutlarin ardina saklanmisti.
Rüzgar isligini çalmiyor,
Deniz içine kapanmis, durgunlasmisti.
Çareyi çekip gitmekte buldu
Geri döndügünde
Yildizlarini sattiklari geri vermeye gelmeye gelmislerdi.
Ellerinin arasindan biraktilar
Gökyüzünün dipsiz karanligi
Gece gündüz gibi parliyordu
Sevenlerin manzarasinda…
