Nereye gidersen git
Dönüp dolasip dönecegin yerdir
Bir yazinin kiyisinda,
Bir hayalin ucunda,
Bir durumun avucunda gezinsen de,
Kendine dönersin yine…
Düsersin kuyuya kendin,
Çikarsin düzlüge kendin,
Bahanedir uzatilan dal,
Kuyuya sallanan ip!!
Yine kendinlesin,
Nereye gidersen git…
Ahkam kesen insanlar
Sariverir etrafini,
Iyi bir tesadüf bulastirir sana..
“gülümse” derler,
“yasa” derler, önüne akan yasami.
“kaderini sev, ona güven” der bir kaçi…
Bilmezler unuttuklarini,
Hatirlamazlar gerideki zamani…
Sadece ahkam keserler,
Sev hayati!!!
Gitmiyorum buradayim.
Ne karanlik geceye,
Ne kuytu köseye,
Ne issiz sessizliklere..
Burada, tam burada
Kimsesiz kaldi çaglayan selale…
Artik suya da kapadi kendini,
Ne açan güne, ne kapanan düne
Tanidik ta degilim,
Yine kendim, yine kendim..
Ben anladim,
Kimsesi yok kendimin..
Delisey,
güzel
Z@LIM için bir tesekkür, güzel bulmaktan ziyade okudugu için…
ve resim çok yakismis emege tesekkür.:)
kendim gibi kendim…
Söförlük mesleginde -yol okumak- diye bir terim vardir. Siirin bütünlügü bir kadinin dizelerinde siirsel bütünlüge -yol- olmus, akmis cümleler su gibi. Ne keyifti okumak=>
nereye gidersen git, gene sana çikar yollar, ama sen gene de "sev hayati"israrla söylüyorum bunu.
bu arada çok begendim yazini.tabi benim begenmemem gibi bir olgu söz konusu olmaz ya senin yazilarinda, neyse=))
Keyifli geldiyse okumak ne mutlu bana, bize sevgili devrim:) tesekkür ederim -yol- olabilmislige…
the life, çok mutlandim, kendimi biraz simartip bir kahve içecegim bu yorumun üzerine… tesekkür ederim içtenlige…